می خواهند دیده شوند...

بحث گی ها و لزبین ها این روزها در برخی وبلاگ ها به چشم می خوره. من نمی خوام جوابی بدم یا زیاد وارد بحث شم. فقط درباره دیده های خودم می خوام بگم. این روزها تو خیابون زیاد می بینم پسرهایی رو که طرز لباس پوشیدنشون و رفتارشون حداقل با هم جنسای خودشون خیلی فرق داره وقتی می گم خیلی به این معنا که افراد بر می گردن و با تعجب بهشون نگاه می کنن. بیشتر هم تیپشون شبیه دخترهاست. بلوز تنگ، شلوارهای تنگ و کوتاه و گاه صندلهای بندی که بندشون رو به دور ساق پاشون گره زدن. ابروهای کاملا برداشته و صورتهای فوق العاده تمیز و برق زده و نوعا راه رفتنشون یه خرده با غمزه است. اینها کسانی هستند که نسل پیش ما بهشون عنوان"اوا" می دادند. موضوعی که توجه من رو جلب کرده و یک نمونش رو امروز تو رستوران دیدم،زوج بودن این آدماست. دو نفری که من امروز دیدم،یکیشون کاملا با عشوه زنانه حرف می زد و اون یکی کاملا مثل یک دوست پسر که با دوست دخترش حرف میزد جوابشو میداد و در دو مورد هم نگاههای کاملا عاشقانه. یعنی کاملا وجود یک رابطه خاص بینشون حس میشد. این افراد با وجود تابو بودن این نوع رفتارها در ایران باز هم کاری نمی کردند که کسی توجهش به آنها جلب نشود. این نکته برای من جالب بود. اینکه این افراد سعی می کنن در جامعه بسته ما خودشون رو ابراز کنن و برخیشون از این مسئله ابایی ندارند. به نظرم این یک نشانه است. شاید می خوان بگن که ما رو ببینید، هستیم و اینقدر سعی در سانسورمون نکنید. قرنها توی کشورهایی مثل کشور ما سعی در یه جورایی نابود کردن اینگونه افراد داشتن. اینکه این روزها این مسئله رو زیاد می بینیم به این معنی نیست که سخت گیریها جواب نداد و یک تجدید نظر لازمه؟