the Help

رمان « کمکی»  (ترجمه از خودم) یکی از پرفروشترین ‌های نیویورک تایمز است. نویسنده داستانی با چندین راوی را به تصویر میکشد از زنان سیاه پوستی  که در دهه ۶۰ میلادی در شهر کوچکی در می سی سی پی  در خانه سفیدپوستان به عنوان خدمتکار کار میکردند. در اصل یکی از معدود شغلهایی که زنان سیاه پوست برای کمک به اقتصاد خانواده میتوانستند داشته باشند. بعضی از آنها به طور موروثی در خانواده‌های سفید پوستان کار کرده بودند. اجدادشان که برده بودند و بعد از لغو برده‌داری از آنجایی که کاری دیگر جز کار خانه نمیدانستند در خانه‌های سفید پوستان ماندند به عنوان خدمتکار و دایه.  بعد از خودشان هم کار را به دخترانشان ‌می‌سپردند.

داستان با ارتباط عاطفی‌ای شروع میشود که معمولا بین این خدمتکاران و بچه‌های سفید پوستی که بزرگ می‌کنند بوجود می‌آید و کم کم به فضای  نژاد پرستانه حاکم بر برخی از این خانه‌ها کشیده میشود که این خدمتکاران سیاه پوست باید برای بقای زندگی با آن دست و پنجه نرم کنند. همه اینها زمانی اتفاق میفتد که جنبش حقوق مدنی در آمریکا در حال پا گیریست و این خود در کنار اتفاقات دیگری باعث یک حرکت در نوع خود انقلابی توسط این زنان سیاه پوست در این شهر کوچک میشود.

نویسنده کتاب یک زن سفید پوست است که داستان در شهر محل زادگاهش میگذرد. به گفته خودش الهام بخش داستانش دایه سیاه پوستش بوده است که تا سیزده‌سالگی نویسنده با خانواده‌شان زندگی میکرده. داستان جدیدا به صورت فیلم در آمده و در حال حاضر در  روی پرده سینماست.  کتاب را بیشتر از فیلمش دوست داشتم به خاطر جزییات که پرداختن به آنها ظاهرا در فیلم نمیگنجیده. 

البته این کتاب منتقدانی هم داشته است و برخی بر این باور بودند که نویسنده کتاب سختی‌ها و نابرابری دوران جداسازی را آنچنان که باید به تصویر نکشیده است و در مجموع چهره ‌ای که از سفید پوستان به تصویر کشیده است بسیار مثبت‌تر از آنچه بود که در این دوران گذشت.

من شخصا با خواندن این کتاب ترغیب شدم که کمی بیشتر درباره زندگی سیاه پوستان در آن دوره بخوانم و از جنبش ‌مدنی سیاه پوستان بدانم. چندی پیش هم نوشتم که اثرات آن دوران در ایالتهای جنوبی - که این داستان هم در یکی از آنها میگذرد- چگونه میبینم.