۱۳۸۶ مرداد ۲۴, چهارشنبه

همین...

فکر میکنید چند روز دیگه، روزی 8-10 ساعت پشت میز بشینم آتروز میگیرم؟ این روزها همش در حال نالیدن از درد دست و پا و کمرم . شدم عینهو مادربزرگم. استرس پایان نامه رو هم به همه این دردها اضافه کنید میشه قوز بالا قوز.

ولی در کنار اینا، اتفاقات خوبم میفته و اون وقتی  که یه خوب اونور خط نشسته، باهات حرف میزنه، بهت روحیه میده و حرفهای قشنگ میزنه، اونوقت انگار همه دردها و غصه ها در عرض چند دقیقه دود میشن میرن هوا.

۶ نظر:

ماکان گفت...

عشق همینه دیگه! بزرگترین نیروی بشر!

Naghmeh گفت...

Eshgho digar hich

كاوه گفت...

به اين ميگن اتحاد عقل و احساس كه رمز موفقيته.

كوهيار گفت...

با شما در كليه زمينه ها همدردي مي نماييم
باشد كه موجب تسكينتان گردد
خداوند آن خوب را هم آن ور خط برايتان نگاه بدارد
سبز باشيد و برقرار

سجاد گفت...

واقعا سخته مگه نه .
یه سری هم به ما بزن.

bijan گفت...

Khanome Asis
Man yek Marde Irani Sakene Alman Hastam hamehye khanomhaii keh mara as door va nasdik mishenasand mara nemoonehye yek marde asad manesh midanand ke dar hagh hamsaram hichgoneh kotahi nakardeham
Hamsaram ba vojode in zendegye 22 salehe ma ra tark kard
man be in natijeh resideham ke azadi va azadegi fahm va dark mikhahad ke har kesi anra nadarad khayli as maha in dark va danesh ra nadarim va nemitavanim befahmim keh ensan dar azadi lezat va zibayi digari as zendegi ra mifahmad .in fahm rabti be zan va mard va ghanon nadarad inra man be tajrobeh migoyam khodetan ra azar nadehid dar shrayete mosavi khanomha raftare behtari az aghyane irani nakhahand dasht.shad bashid.