۱۳۸۷ فروردین ۱۶, جمعه

سوال فلسفی

اینکه آدم برای رسیدن به هدفی تلاش کنه و بهش نرسه بیشتر اعصاب خورد کن و ناراحت کننده است یا اینکه تلاشی نکرده؟ من فکر می‌کنم آدم هایی که خیلی به خودشون برای رسیدن به چیزی سخت نمی‌گیرن خیلی زندگی بهتری دارند در مقایسه با اون‌هایی که همیشه دنبال دویدن برای رسیدن به چیزی هستن.

شاید هم من خسته ام از بس دویدم.

۷ نظر:

نازی گفت...

عزیز دل اینکه امکان داشته باشه تو بعد اینهمه دویدن خسته باشی زیاد عجیب نیست و حق داری اما بدان تو کسی هستی که هر وقت ازش با دیگران حرف می زنم هم احساس غرور می کنم هم انرژی می گیرم. همه چی روبراهه؟

لیلا: آره عزیزم همه چیز خوبه. فقط یه خرده خسته ام  همین. امیدوارم که به زودی این خستگی هم در بره. بوسسسس.

كاوه گفت...

اگر قبل از هر تلاش درست فكر كنيم و ريسكهاي مختلفي رو كه ممكنه مانع ما براي رسيدن به نتيجه مطلوب مي شن رو بسنجيم و بتونيم درست مديريتشون كنيم، موفق مي شيم.
پيشنهاد مي كنم راجع به مديريت ريسك يه مطالعه داشته باشي. مي تونه تو زندگي به كار بياد.

آذرشب گفت...

شاید ارزش اصلی و مطلوبیت حقیقی در بدست آوردن هدف نباشد ، بلکه در همان دویدن برای بدست آوردن خلاصه شده باشد

نسيمك گفت...

من هم موافقم كه اونايي كه تلاشي نميكنن راحت تر زندگي ميكنن. همينطور اونايي كه كمتر ميفهمن. كمتر ميخونن. كمتر ميبينن. كمتر سفر ميكنن. اينا حالشون بهتره.

Hana گفت...

آره منم با نظر تو موافقم. آدمایی که زیاد به خودشون سخت نمی گیرن راحت تر زندگی می کنن. من فکر می کنم آدمای سخت گیر تر ، ایده آل گراتر هستند برای همین هیچ وقت راضی نیستند.

غزل گفت...

salam khanoomi.
man eteghad dararam vaghty baraye resiodan be hadafi talash mikoni hata age be dast nayari hade aghal az khodet khorsandi k talash kardi vali besh naresidi ama age talash nakoni hamash azab mikeshi k chera talashi nadashty.

سینا گفت...

بنظر بنده اصلأ انسان بودن انسان به همین است که تلاش کند برای رسیدن به آنچه خوب است بلکه آنچه که بهتر است و اگر انسان تلاش نکند و به وضع موجود راضی باشد ببخشید با الاغ توی طویله که فقط می خوره و... چه فرقی داره؟!