۱۳۸۶ تیر ۱۷, یکشنبه

می ارزه؟

بعضی اوقات تو زندگی مسیری رو انتخاب میکنی که به نطرت درسته و از نقطه نظر دلایل عقلی و منطقی، بهترین راهی بوده که میتونستی انتخاب کنی. خیلی ها به شرایطی که توش هستی غبطه می خورن. خیلی ها تو رو آدم فوق العاده موفقی میدونن. حتی شاید بعضی ها بخوان تو رو الگوی خودشون قرار بدن. فکر کردن به همه اینها باعث میشه یه غرور خاصی رو حس کنی. ولی بدیه ماجرا اینه که اونها به هزینه هایی که توی این راه داری میدی توجه نمیکنن. فقط امکان داره خودت بشینی فکر کنی که برای موندن تو این مسیر چه چیزهایی رو داری از دست میدی. بدترین موقع وقتیه که فکر کنی این هزینه ها به این همه موفقیت نمی ارزه؛ حتی اگه از دید خیلیها و از نگاه منطق بیارزه. گاهی وقتها هزینه های احساسی که برای رسیدن به یک هدف منطقی و عقلانی طی میکنیم اینقدر بالاست که یه لحظه فکر میکنی که نکنه اشتباه کردی. یه لحظه فکر میکنی خوب اصلا کلی هم آدم موفقی شدی کلی هم به به چه چه شنیدی. همه هم کلی ازت تعریف کردن. خیلی ها هم حسرتت رو خوردن. آخرش؟ ارزش لحظه هایی رو که به تنهایی سر کردی داره؟

۳ نظر:

Roya گفت...

age bazam gharar bashe entekhab konam, mosalaman baz hamin raho miraftam

باز کن، منم گفت...

زندگی ماهیتش همینه. وقتی تو یه راه رو انتخاب می کنی، در واقع داری یه مجموعه انتخاب دیگه رو نادیده می گیری یا رد می کنی. منتهی به نظر من برای هرکسی هم نیارزد، برای تو می ارزد. به professionalism و تخصصی که عمیقا در حال کسب آن هستی، عمیقا احترام می گذارم. امیدوارم، به زودی تنهایی ها هم به سر آید.

باز کن، منم گفت...

ببخشید، این کامنت مال پست قبلی بود.