طوفان سندى-٢

روز قبل از برق رفتگی دمای یخچال و فریزر را تا آخرین درجه بالا برده بودیم تا مواد غذایی چند روز بیشتر دوام بیاورند. ولی از اواخر روز دوم کم کم یخها شروع کرده بود به آب شدن و اگر گوشتها و مرغها بیشتر میماند خراب میشد. اجاق غذاپزی با برق کار میکرد و امکان هیچگونه آشپزی در کار نبود. تنها میماند دستگاه گریل مجتمع که تنها وسیلهای بود که با گاز شهری کار میکرد و میشد برای پختن غذا از آن استفاده کرد. تمام گوشتها را آماده کردیم و در هوایی که حالا هر روز داشت سردتر میشد کباب کردیم تا یکی دو روز دیگر هم غذا داشته باشیم و هم مواد غذایی را از دست نداده باشیم. خوشبختانه آب آشامیدنی به اندازه کافی ذخیره داشتیم.

آخرین شارژ لپ تاب را هم استفاده کرده بودیم تا تلفن را برای یک روز دیگر باتری داشته باشد ولی از روز دوم بی برقی دیگر لپ تاب نبود و باتری موبایل هم کم کمتر میشد. موبایل را فقط چند ساعتی یک بار روشن میکردیم تا شارژش را برای مدت بیشتری نگه داریم. بعدا یادمان افتاد که میتوانیم به جای روشن و خاموش کردن آن را روی مد هواپیما بگذاریم و اینطوری هم باتری کمتری مصرف میشد و هم میتوانستیم زمان را داشته باشیم. سالهاست که دیگر ساعت مچی نداریم و از روی تلفن و لپ تاب زمان را چک میکنم. هر وقت که موبایل را روشن میکردم ایمیل و پیام و ویس میل بود که میامد از دوستانی و فامیلی که نگران بودند. تلویزیون نداشتیم و نمیدانم اخبار از نیویورک چه پخش میکرد ولی هر چه بود باعث شده بود که کسانی که در این شش سال خارج از ایران بودنم تماسی با من نداشتند زنگ بزنند و جویای حال باشند و اینکه دیگران در سراسر دنیا به فکر هستند حس خوبی بود.

شانسی که آورده بودیم این بود که آب به طور کامل قطع نشده بود و با فشار کم همچنان میآمد. باید چارهای برای حمام کردن پیدا میکردیم در این شرایط. در همینجا بود که زمان هم به عقب برگشت و ما برای حمام مجبور شدیم به شیوه قرون گذشته لگن پر کنیم و با کاسه آب حمام بگیریم. آدم یاد حمام نمرههایی میفتاد که دوش نداشتند. ولی آب به اندازه کافی گرم بود. و به قول رفیقی در این حین متوجه شدیم که ما چطور به طور روزانه در مصرف آب اسراف میکنیم. (پیام اخلاقی از طوفان سندی) و البته یک کشف دیگر این بود که تمام وجه تمایز ما با قرون وسطی یک برق است که اگر آن نباشد کیفیت زندگی خیلی فرق اساسی ندارد. البته ان نسلهای گذشته یاد گرفته بودند که چطور بدون برق و اینترنت خود را سرگرم کنند و ما اینکه ۲۰ سال اول زندگیمان بدون اینترنت خودمان را سرگرم کرده بودیم حالا به طور کامل این مهارت را از دست داده بودیم.