۱۳۸۹ آبان ۹, یکشنبه

دلم خانه‌ام را میخواهد...

دلم زبان خودم را میخواهد. دلم میخواهد هر روز در خیابانهایی قدم بزنم که آواهایش آشناست. آدمهایی ببینم که اشاره سر و دستشان را میفهمم. بتوانم لب خوانی کنم. نجواها را بی ترجمه بگیرم. بتوانم فحشی بدهم که دلم را خنک کند موقع عصبانیت. شعری، ضرب المثل نابی بیندازم وسط جمله‌ام. لهجه‌ام بیگانه نباشد.
دلم خانه‌ام را میخواهد. دلم زبان خودم را میخواهد.

هیچ نظری موجود نیست: