این اواخر خیلی مجله زنان را نمیخوندم ولی این به این معنی نیست که فکر نکنم مجله زنان یکی از تاثیرگذارترین مجلههای زندگیم بود. فمینیسم و تفکر فمینیستی، برای من که وقتی زنان متولد شد، دختر نوجوانی بودم، اصطلاحاتی بودند تازه که از خلال مقالههای مجله زنان یاد می گرفتم. هر چند در شهر من به سختی زنان گیر میآمد.
بسته شدن مجله زنان یکی از خبرهای بد این روزها بود. دلم میسوزد برای دختران نوجوانی که زنان میتوانست برای آنان دریچه رو به دنیای جدیدی باشد در فضایی که همه چیز بوی ناامیدی میدهد.
و متاسفم برای کسانی که چنین مجله ای را که در طول 16 سال گذشته سعی کرد آهسته و پیوسته رو به جلو حرکت کنند تاب نیاوردند.
پی نوشت:
عکسهای جواد از تحریریه زنان بعد از شنیدن خبر در وبلاگ آسیه
۳ نظر:
آخه چرا زنان؟ دلمون به این یکی خوش بودا...
با اين جمله كه همه چيز بوي نا اميدي مي دهد، موافق نيستم.
از درخواست آزادی برای رها ثابت سروستانی و هاله روحی دختران دربند شیرازی حمایت کنید:
http://javan54.blogs.noghtenazar.org/
ارسال یک نظر