از فضای احساساتی که بعضیها برای انتخابات راه اندازی کرده‌اند خوشم نمی‌آید. جملات بسیار پرطمطراق و شعرگونه و شعاری. غلو کردن. و مهمتر از همه جمعی کوچکی رو همه ایران پنداشتن و سرخوش بودن از اینکه ملت همه بیدار شده‌اند و بار دیگر لبیک گویان در حال پیوستن به اردوگاه " اصلاحات" هستند.
اصلا مطمئن نیستم که چقدر فضای مجازی اینترنت میتواند بازتاب آنچه باشد که واقعا در جامعه دارد اتفاق میفتد. قضیه وقتی بیشتر نگران کننده میشود که ماهایی که ایران نیستم و اینترنت تنها ابزار ارتباطیمان هست، نظرات افراد در وبلاگها را نقطه نظر عموم جامعه بگیریم و کمی ذوق کنیم.
مسافرانی که از ایران می‌آیند داستانهای دیگری از مردم می‌گویند. این همه حرف وحدیث در خصوص انتخابات ظاهرا خیلی در میان مردم کوچه و بازار باب نیست. از این میترسم که دنیایی در این اینترنت مجازی برای خودمان ساخته باشیم که با آنچه در در دنیای واقعی در حال اتفاق است بسیار متفاوت باشد. اگر چنین باشد مثل این میماند که برای خودمان فانتزیهای شعف آور بسازیم با این توهم که واقعی هستند. ولی بعدش آن چنان در ذوقمان خواهد خورد که تا مدتها نطقمان کور میشود. و بعد از آن شروع میکنیم به زمین و زمان و مردم فحش دادن بدون اینکه متوجه باشیم که اشتباه از ما و تصویری بود که از مردم ساختیم.
یادمان باشد مردم آن بیرون که تعدادشان خیلی خیلی بیشتر از ماست و از فضای مجازی ما هم خیلی فاصله دارند، امکان دارد کاملا طور دیگری فکر کنند.
۲ نظر:
کاملا درست می گی، فضای واقعی با اینترنت خیلی فرق می کنه و ترست هم متاسفانه درست هست :(
نسبت به دو سه دوره گذشته خیلی سوت و کور است.
ارسال یک نظر