من خوشحالم بن لادن مرده. همونقدر که خوشحال بودم وقتی که بوش دیگه رییس جمهور آمریکا نبود و یا صدام رییس جمهور عراق و مبارک رییس جمهور مصر. و بعضی از ماها هم خوشحالیم که دوباره فرصتی دست داد تا توهمهای توطئه نخ نما شدمون رو تکرار و تکرار کنیم و حس انتلکتوال بودن بکنیم.
من فکر میکنم جهان بدون بن لادن یک جای بهتری است. من خوشحال خواهم بود وقتی جهانی داشته باشم که آدمهای تندرو و فاندامنتالیستی مثل بن لادن در آن جایی نداشته باشند. پس خوشحالم که امروز کمی بهتر از دیروز است اگر چه ایده‌ال من نیست. خوشحال بودن نشانه ساده‌انگاری نیست نشانه امید داشتن است. خوشحالم که آدم امیدواری هستم.
