برای سمیه

جرمت این بار عاشقی نبود. مستی نبود. این بار تازیانه را به جرم سخن گفتن بر تنت فرو آوردند تا کلام را هم با شراب و دلدادگی در پستوی خانه نهان کنی. شاید زمان آن باشد که عیان شویم و عریان  تا شلاق و تازیانه را دلیل بودنی نباشد.