مدتی پیش فیلمی میدیدم درخت لیمو درباره زن فلسطینی که دسترسی به باغ لیمویش به دلیل همجواریش با خانه یکی از مقامات اسرايیلی از او سلب میشود و تلاش او برای بازپس گیری زمینش. داستان فیلم کاملا داستانی بر ضد سیاستهای شهرک‌سازیها‌ی دولت اسراییل و به طرفداری از فلسطینی‌ها.
موضوع جالب برای من در این فیلم رابطه بین اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها نبود. بلکه چطور به تصویر کشیدن اسراییلی‌ها بود. منظورم ساده‌ترین بخش شخصیت این آدمها نه لزوما شخصیت سیاسیشان. اسراییلی‌ها نوع لباس پوشیدنشان آنچه بود که غربی گفته میشود. در خانه‌های مدرن مثل خانه‌های اروپایی و‌امریکایی زندگی میکردند. مهمانی‌ها غربی میدادند. مثل غربیها شراب و نوشیدنی میخوردند و زن و مردشان مثل غربیها با هم اختلاط میکردند. یعنی کاملا فضایی که یک مخاطب غربی حس نمیکند که آن اسراییلی الان در خاورمیانه است و از یک فرهنگ دیگر است. در حالیکه کاملا این حس را نسبت به بازیگر عرب و مسلمان دارد. ( باز هم تاکید میکنم، که این فیلم کاملا هدف به زیر سوال کشیدن سیاستهای اسراییل را داشته). فقط این فیلم نیست. حتی در گزارشهای خبری اسراییلی‌ها شبیه‌ترین آدمها از نظر سبک زندگی و نوع پوشش به غربیها نشان داده میشوند. که به نظر من ا یک همچین تصویرسازی در ایجاد حس همدلی غربیها با اسراییلی‌ها کاملا موثر است. همین تصویرسازی درباره یهودیان در آمریکا وجود دارد. نه تنها مثل آمریکاییها «سفید پوست» هستند، بلکه سبک زندگیشان هم یکی است. حتی اگر یهودیها آدمهای خلافکار، احمق و خنده‌دار تصویر شوند در کنارشان آدمهای سفید پوست غیر یهودی هم همانطور تصویر میشود. اتفاقا خیلی وقتها خودشان را مسخره میکنند همانطور که «مسیحی‌ها« میکنند. یعنی اینها به همان اندازه «کول« هستند و همانقدر «سفیدند». این ها اصلا به معنای این نیست که من ندانم که یهودیها آدمهای به شدت سختکوش و کاری هستند، حداقل در رشته ما کلی فیلسوف و صاحبنظران یهودی هستند. همینطور میدانم در فیلدهای دیگر. یعنی این نیست که یهودیهافقط به خاطر پولشان قدرت دارند بلکه از نظر علمی و حرفه‌ای هم خیلی آدم کاردرست دارند. از نظر فرهنگی به قضیه نگاه کنید سعی کردند به جامعه غربی القا کنند که ما در خاورمیانه »شبیه‌ترین» هستیم به شما. و من فکر کنم موفق هم بوده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر