با دوست مصریم حرف میزنم. هیجان زده است برای همه این اتفاقات. چند روز گذشته را در خیابان بوده. استتس زده که :" مانمیرویم، او میرود." میگوید دارد بیانیه مینویسد، فعال زنان است. میپرسم: مطالبات زنان چگونه پیش میرود در این میان؟ میگوید :« حالا فقط میخواهیم او برود. بعدا درباره مسایل دیگر تصمیم میگیریم.» با خودم فکر میکنم که چه کتابها و چه مقاله ها نوشته شده که زنان اگر مطالباتشان را در وسط معرکه دنبال نکنند و به امید آینده بنشینند، باخته اند. میگویم:« ولی زنان ایرانی این اشتباه را کردند در بحبوحه انقلاب و نتیجه اش فاجعه شد.» میگوید: «حالا سرمان خیلی شلوغ است [برای این حرفها].» و من فکر میکنم اینهمه تحقیق و نظریه دادن ها و تجربه ها اگر قرار نیست به درد حالا بخورد. به درد کی خواهد خورد؟
