و نکند ما یک نفر را خدا کنیم آنوقت هیچکس نمیتواند از عرش به فرش برسانتش. نظراتی که تا دیروز بهشان میبالیدیم و دلیل روشنفکریمان بود حال که خدای ساخته شده به زیر سوال میبرد ما پشت سرش بله گویان راه میفتیم بدون اینکه صدایی من باب اعتراض در بیاید. وای به حال کسی که به خدایمان بگوید بالای چشمت ابروست. تکه بزرگه اش گوشش است. ما دلمان میخواهد خدا بسازیم یا در سیاست باشد یا در خانه و یا حتی در فیس بوک و گودر. دوست داریم کسی یا چیزی باشد که به او اقتدا کنیم فرقی نمیکند که. حتی میتواند یک وبلاگ نویس پر طرفدار باشد که مخالفانش یا بیسوادن یا عقب مانده‌اند یا بیکلاس. مشکل از او نیست که خدا میشود بلکه باید شک کرد به کسانی که خدا میسازند.
